بررسی تاثیر آموزش همسان به همسان بر میزان یادگیری دانشجویان پرستاری در مرکز مهارتهای بالینی دانشگاه علوم پزشکی مازندران

سابقه و هدف: آموزش همسان به همسان می تواند روش آموزشی مفیدی در آموزش مهارتهای بالینی باشد. در این روش دانشجویان به صورت همزمان هم نقش معلم و هم نقش فراگیر را به عهده می گیرند و در امر یادگیری به یکدیگر کمک می کنند. این شیوه روش مفیدی جهت آماده کردن دانشجویان جهت اجرای نقشهای آتی می باشد. از آنجا که این روش در جهت یادگیری دانشجویان پرستاری در ترمهای اولیه ورود به دانشگاه کمتر مورد بررسی قرار گرفته است. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش همسان به همسان بر میزان یادگیری دانشجویان پرستاری در مرکز مهارتهای بالینی انجام شده است. مواد و روشها: در مطالعه نیمه تجربی حاضر 73 نفر از دانشجویان پرستاری به صورت تصادفی به دو گروه کنترل (36 دانشجو) و گروه مداخله (37 دانشجو) اختصاص یافتند (ورودی نیم سال متفاوت). دانشجویان ترم 5 و 6 به عنوان اموزش دهنده همسان بودند. هر دو گروه توسط عضو هیات علمی آموزش دیدند. گروه مداخله پروسیجرها را توسط دانشجویان راهنما و گروه کنترل با حضور مربی تمرین کرده و رفع اشکال نمودند. ارزشیابی توسط عضو هیات علمی بی اطلاع از گروه و توسط یک چک لیست 20 نمره ای یکسان صورت گرفت. جهت بررسی روایی از روش روایی محتوی و جهت پایایی ارزیابی ها از روش توافق بین مشاهده گرها با میزان 79/0=r استفاده شد. یافته ها: میانگین سنی 73 شرکت کننده که کلا مونث بودند 28/18 سال، با حداقل 18 سال و حداکثر 21 سال، بود. میانگین سنی گروه کنترل 29/18 سال و میانگین سنی گروه مداخله 27/18 سال بود. اختلاف سنی دو گروه از نظر آماری معنی دار نبود (24/0p=). بررسی نتایج نشان داد میانگین نمره در گروه تجربی 91/2±78/15و در گروه کنترل 48/3±37/15 بود آزمون تی مستقل تفاوت معنی داری را بین دو گروه نشان نداد (59/0p=). نتیجه گیری: نمره مهارتهای عملی دانشجویانی که از روش آموزش همسان به همسان استفاده کرده بودند. مشابه گروه کنترل بود که نشان می دهد این شیوه می تواند مانند آموزش توسط مدرسین موثر باشد. بنابراین پیشنهاد می شود در آموزش دانشجویان پرستاری در مرکز مهارتهای بالینی از دانشجویان ترم بالاتر به عنوان همتا در یادگیری در گروههای کوچک استفاده شود.